برآورد تبخیر-تعرق مرجع در شرایط کمبود داده (مطالعه موردی : استان خراسان شمالی)

یکی از متداول ترین روش های مورد استفاده در برنامه ریزی آبیاری، استفاده از نیاز آبی برآورد شده گیاه براساس محاسبه تبخیر-تعرق گیاه مرجع (eto) است. ارزیابی کمی تبخیر-تعرق در سطح منطقه ای، به منظور مدیریت منابع آب، تولید محصول و ارزیابی های زیست محیطی در مناطق فاریاب، ضروری است. در این مطالعه، برای تخمین eto در استان خراسان شمالی، به دلیل کمبود تعداد و داده های ثبت شده ایستگاه های سینوپتیک هواشناسی، از 7 ایستگاه در استان های مجاور استفاده شد. تبخیر-تعرق گیاه مرجع با استفاده از 6 روش شامل تشت تبخیر کلاس a، هارگریوز-سامانی، پریستلی-تیلور، تورک، مکینک و روش پیشنهادی آلن و همکاران (1998) برای محاسبه تبخیر-تعرق در شرایط کمبود داده، به همراه روش استاندارد فائو-پنمن-مانتیث برای ارزیابی روش های بیان شده (به دلیل عدم وجود داده های لایسیمتری) محاسبه شد. به دلیل عدم توافق در مورد روش مناسب محاسبه eto در ایستگاه های مورد بررسی، با استفاده از آزمون معنی داری خطوط رگرسیونی و در هر ماه از سال، یک معادله رگرسیونی خطی برای تبدیل بهترین روش محاسبه تبخیر-تعرق به روش استاندارد به دست آمد. ارزیابی این معادلات نشان دهنده دقت قابل قبول آن ها (مقادیر mae بین 23/0 تا 23/1 میلیمتر در روز) به ویژه در ماه های سرد سال است. در پایان، مقادیر تبخیر-تعرق مرجع به دست آمده با روش وزن دهی معکوس فاصله (idw) برای هر ماه از سال پهنه بندی شد.